Kirgistan, państwo w Azji Środkowej; graniczy z Chinami, Kazachstanem, Tadżykistanem i Uzbekistanem. Kirgistan jest jednym z najuboższych krajów byłego Związku Radzieckiego. Republika Kirgiska jest drugim z najbiedniejszych krajów w Azji Centralnej, z PKB na głowę w wysokości 980 USD w 2015 r.

Około 12% ludności nadal żyje w warunkach chronicznego niedostatku żywności, a 37% populacji żyje poniżej poziomu nędzy (1,90 USD dziennie) [źródło]. Najważniejszą dziedziną gospodarki Kirgizji jest rolnictwo. Udział rolnictwa w strukturze PKB kraju wynosi 25 %, dając zatrudnienie 1/3 ludności kraju.

Szacuje się, że w Kirgistanie żyje około 200 000 bezdomnych psów. W ramach walki z nadmierną populacją psów w 2012r. dokonano odstrzału 12 406 psów nieposiadających właścicieli [źródło]. Istniejące w Kirgistanie schroniska nie są w stanie zapewnić miejsca dla wszystkich bezdomnych psów. Konieczne jest wprowadzenie humanitarnych, ekonomicznych sposobów ograniczenia populacji.

Głównymi zagrożeniami dla zdrowia publicznego, wynikającymi między innymi z nadmiernej populacji bezdomnych psów są echinokokoza oraz wścieklizna. Obie te choroby znalazły się na liście 9 chorób priorytetowych, uwzględnionych w planie strategicznym ochrony zdrowia zwierząt na lata 2016-2020 [źródło].

Wścieklizna jest nieuleczalną, śmiertelną chorobą zakaźną powodowaną pogryzieniem przez zwierzę drapieżne lub domowe będące jej nosicielem. Do zakażenia dochodzi poprzez przeniesienie wirusa ze śliną do rany, zazwyczaj kąsanej. W Kirgistanie wścieklizna występuje enzootycznie, głównie w południowych jego prowincjach. Głównym źródłem zarażenia ludzi są psy. W 2011 potwierdzono 38 przypadków wścieklizny u psów, w 2012 49, w 2013 43. Przeprowadzone niedawno badania wskazują, że każdego roku z powodu wścieklizny umiera w Kirgistanie 11 osób. Około 10 000 – 12 000 osób rocznie poddawanych jest szczepieniom poekspozycyjnym [źródło].

Echinokokoza (bąblowica) to choroba pasożytnicza wywoływana u człowieka przez larwalną postać tasiemca wieńcogłowego (bąblowca) Echinococcus granulosus lub rzadziej E. multilocularis osiedlającego się w narządach wewnętrznych. Rezerwuarem pasożyta i źródłem zarażenia są zwierzęta domowe (psy, koty) i dzikie (lisy, wilki) wydalające jaja pasożyta z kałem do środowiska.